Jawel, daar ben ik weer

Het spijt me. Heb al een week niets van me laten horen. Dat komt omdat ik het afgelopen dagen ontzettend druk heb gehad. Druk met het geven en laten uitvoeren van opdrachten aan paps en mams. Ik wens momenteel 24 uur per dag één op één begeleiding te krijgen. Dit komt hoofdzakelijk door het feit dat ik per dag een drie keer moet spugen. Het schijnt dat dit na een operatie zoals ik deze heb mogen ondervinden normaal is. Nou, dat neem ik dan maar voor lief. Ik heb wel al één keer zelf het kotshoedje ter hand genomen met het idee om rechtstreeks hierin te gaan spugen. Het jammere was dat het leed daarvoor al was geschied. Naast het wassen van kleding en beddegoed weet ik mijn ouders ook prima te vermaken met op schoot willen zitten. Halverwege iedere nacht wordt ik wakker en weet ik ook de weg naar paps en mams te vinden. Met mijn popje in de ene hand en het slangetje van de sonde in de andere verover ik een plek tussen beiden in. Hier geniet ik van, iedere nacht weer. De toch wel zelfzame nachten dat pa en ma samen thuis zijn weet ik dus ook goed te verstoren.
Vindt het steeds moeilijker worden om te beseffen dat ook broer Niels en Juul aandacht verdienen. Moet wel even kwijt dat ik best begrijp dat het voor beiden moeilijk is. Ritme en regelmaat in mijn aanwezigheid thuis is er niet. Dit brengt best een enorme onrust met zich mee zal ik je zeggen.
Afgelopen zondag heb ik samen met Juul onze 2e verjaardag weten te vieren. Enkel en allen met directe familie, is immers al druk genoeg. Ik heb erg genoten van het uitpakken van de cadeautjes en kon de aandacht ook wel waarderen.  Het was een fijne dag waar ik leuk op terug kan kijken.
Aanstaande vrijdag zijn we dan echt jarig. Omdat ik vandaag met moeders ben vertrokken naar Groningen voor kuur nummertje vijf vieren we vrijdag onze verjaardag nog eens dunnetjes over. Dit keer in ons tweedde verblijf, villa UMCG. Pappie, Juul en Niels komen vrijdag dit samen met mij en mamma vieren. Heb er nu al zin in!!!