zondag 15 januari 2012

Bloedtransfusie

En jawel, na een goed nachtje slapen meldt ik mij samen met pappa in het Zwolse Ziekenhuis bij het bloedprikken om acht uur in de ochtend. Pappa geeft de prikzuster de opdracht om te overleggen of het prikken in de arm kan worden overgeslagen. Er moet immers voor de transfusie in mijn VAP aangeprikt gaan worden, hier kan dan alvorens de zak met bloed aangekoppeld gaat worden prima even bloed uitgezogen gaan worden, aldus pappa. Scheelt mooi weer een extra prik! Na overleg met waarschijnlijk meneer de dokter vindt iedereen het een goed idee, das mooi! Wij mogen ons vervolgens melden op afdeling K2 (dagbehandeling) waar we lief en zorgzaam worden ontvangen. Koffie voor Pappa, limonade voor mij, "daar staat de kar, pak maar als je zin hebt", aldus de zuster. Intussen kreeg ik zoals al vaker een wit goedje met daarover een pleister op de plek van de VAP geplakt. Dit om de prik wat minder te voelen. Een goed begin is het halve werk, dacht ik!!! Ten eerste vroeg de zuster aan pappa welke naald wij in Groningen gewend waren te gebruiken. Pappa antwoorde "zou het niet weten, als ik dat allemaal ook nog eens bij moet gaan houden......, misschien handig om even met Groningen te bellen". Na een uurtje wachten, wachten zijn we inmiddels prima gewend, kwam de dokter om de naald in te gaan brengen. Ten eerste moest bloed worden afgemomen om vervolgens de juiste zak bloed uit het magazijn te halen en dit met het afgenomen bloed te testen. Helaas, het bloed afnemen lukte niet, dit komt af en toe voor, aldus de dokter. Waarschijnlijk was de naald ietwat tegen de zijkant van het VAP geprikt. Daarom moest ik alsnog terug naar de prikdokter om uit mijn vinger bloed te halen. En niet één keer, wel in twee vingers! Ondanks het feit dat het prikken voor mij al bekend is moet ik toch even huilen. Meer van het drukken in mijn vinger om het bloed te laten vloeien dan van het prikje zelf. Na het prikken mogen we weer naar boven en worden we verhuist van K3. Nu was het al bekend dat het later dan half vijf zou gaan worden, en dan sluit de afdeling K2. Het was inmiddels één uur. Na twee uren gewacht te hebben kwam daar dan eindelijk de zak met bloed binnen. Het indruppelen kon beginnen. Dat mocht bijna vijf uren duren. Aansluitend nog een drie kwartier spoelen! Ik heb de tijd door in slaap te vallen deels vol proberen te krijgen. De tijd dat ik wakker was heb ik blokjes uit een bakje gehaald om vervolgens weer terug te kunnen stoppen. Dit alles vanuit het bed. Dit kan ik lang volhouden hoor. Voor pappa schoot en allemaal niet op. Ik heb hem proberen te vermaken door af en toe een blokje op te grond te gooien. Hij mocht dan uit zijn stoel op staan om vervolgens mij het blokje terug te kunnen geven. Daarnaast heeft pappa koffie gedronken en een boekje gelezen. In de tussentijd kwam mamma ook binnen met de medicijnen van twee uur. Ook de dokters en zusters die ik bij het eerste ziekenhuis bezoek heb gezien kwamen nog even om de deur kijken. Tegen half vijf heb ik pappa nog even weten te vermaken met wat overgeefsel. Als ik het kwijt moet, dan moet ik het kwijt, toch? Om half negen kwam de dokter de naald uit mijn VAP verwijderen en kon ik eindelijk naar huis. Thuis aangekomen voelde ik me goed en heb ik tot half tien lopen keten en zoute stokjes gegeten. Zoute stokjes, tomatenketchup en toetjes gaan er nog wel in. Af en toe een broodje maar dan houdt het op. Mamma en pappa vullen de behoefte van eten aan met de sondevoeding. Zit de slang in mijn neus er niets voor niets in.
De volgende ochtend voelde ik me toch nog niet echt opgeknapt van het zakje bloed. Het snot komt uit mijn neus, ik moet hoesten en daarnaast heb ik ook nog eens een ontstoken oog. Kan er ook allemaal nog wel bij. De koorts loopt in de middag op tot bijna 39 en mamma belt met de dokter in Groningen. De dokter belt ietwat later terug met de mededeling dat wij ons in Zwolle op de spoedeisende hulp moeten melden. Pappa en ik stappen in de auto en om half vijf lopen wij de spoedeisende hulp binnen. Het zit vol met mensen maar tot onze verbasing wordt mijn naam al geroepen alvorens we ons hadden gemeld.
Per omgaande mogen we mee lopen naar de afdeling K3, bekend terrein alwaar dokter Klok (jammer genoeg niet de goochelaar) mijn oren, neus, mond en keel bekijkt. Na overleg met Groningen komen ze tot de conclusie dat ik een griepvirus hebt. Vooralsnog geen paniek en ik ga weer lekker naar huis om te slapen. Als het niet erger wordt, doen we het er mee en zal het virus hopelijk snel weer vertrekken uit mijn lijf. Hopelijk voor a.s. dinsdag. Dinsdag moet ik me weer melden in Groningen en zal er een beenmergpunctie gedaan gaan worden. Spannend, kunnen ze direct kijken of de chemo al haar werk heeft gedaan!! Mocht het beenmerg schoon zijn wordt hiervan een deel in de vriezer bewaard. Na de zes kuren die ik moet ondergaan volgt een heftige kuur die alles kapot maakt. Vervolgens kunnen ze dan het beenmerg uit de vriezer halen en terug plaatsen. Aanluistend deze Punctie hoop ik woensdag/donderdag a.s. voor kuur nummer drie te gaan.

5 opmerkingen:

  1. Lieve Maud,
    Ik moest weer even aan je denken. Maar eens kijken of je al weer wat geschreven hebt. En ja hoor, een heel verhaal. Wat een belevenissen.
    En nu maar weer wachten wat er dinsdag weer uit de grote hoed komt.In ieder geval heel veel sterkte
    Doe je Niels en Juul de groeten. En natuurlijk ook mamma en Pappa.
    De groetjes van opa Jan

    BeantwoordenVerwijderen
  2. lieve maud.
    wat heb je alweer een boel meegemaakt zeg poeh.hoop echt voor je dat het virus snel verdwijnt en dat het beenmerg schoon is.zal zo als gewoonlijk aan je denken.lieve schat een dikke kus en tot snel
    edwin

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Maud en familie,
    We denken regelmatig aan julie en hebben bewondering voor hoe jullie samen vechten maar ook ondanks alles samen van de kleine dingen proberen te genieten.
    Fijn via de blog te lezen hoe het met jullie gaat. Wij wensen julie heel veel sterkte!
    Lieve groeten,
    Ruud, Rebecca, Naomi, Thirsa en Mirthe

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Maud,

    Ik leef met jou mee en vind jou een hele dappere held!
    Ik blijf je in de gaten houden hoor.

    Heel veel sterkte, meis!

    Een hele dikke kus voor jou,

    Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Maud,
    Al weer in Groningen met Mamma. Gaat het goed. Ik heb van oma gehoord dat je weer met de volgende kuur mag beginnen. Toch een goed teken. Herken je de andere kindjes bij je op de afdeling ook . Misschien kan je wel vriendjes of vriendinnetjes met elkaar worden. Morgen ga ik naar Juul en Niels toe. Ik moet opletten dat ze geen kattekwaad uithalen. Maar dat zal wel meevallen. Pappa en Mamma hebben gezegd dat ze lief moeten zijn. En je weet ze luisteren altijd. Misschien gaan wij een mooie tekening voor je maken. Dan zal ik aan niels vragen of hij de tekening aan de kast wil hangen. Als je dan thuis komt kan je zien wat wij gedaan hebben.
    Hoe gaat het met mamma. Hebben jullie samen wel een beetje plezier. Doe mamma maar de groeten. Ik ga nu stoppen. Want ik moet nog een heleboel doen.
    Groeten Opa Jan

    BeantwoordenVerwijderen