Thuis

Gistermorgen moest ik de tweepersoonskamer nummer elf verlaten. Waarschijnlijk moest ik ruimte maken voor twee carnaval vierende patienten. Elf heeft immers te maken met carnaval. Volgens de zuster was dat niet de reden. Met mijn RS-virus, alle kleding en overige bagage heeft pappa mij naar kamer nummer acht gereden. Een kamer voor mij alleen. Dezelfde kamer waar ik destijds de eerste kuur ben gestart. Bekend terrein dus. Vanaf dit moment mocht pappa alleen de kamer verlaten met een mondkapje. De kamer heeft pappa enkel en alleen verlaten voor het toiletbezoek en een verfrissende douche. Uiteraard wel buiten de afdeling. Dat de zusters nu met handschoenen, mondkap en blauwe jas binnenkomen schikt me niet meer af. Ook hier ben ik inmiddels al wel aan gewend. Het verblijf op kamer acht heeft maar twee dagen geduurd. Vanavond ben ik met pappa naar huis gereden. Onderweg heb ik meerdere malen gezegd: "naar thuis, mamma, Juul, Niels". De molen (Passiebloem) was het eerste herkenbare punt in Zwolle en dit heb ik duidelijk met stem en lijf aan pappa laten zien. Het weerzien thuis was weer super. We zijn gelukkig met elkaar!!