Zitten we er in, ja hoor!

Om één uur bracht de zuster pappa een pak koffie. Eindelijk koffie voor een lekker bakkie dacht pappa. Die van het automaat smaakt namelijk naar sterke thee. Maar helaas, in ons verblijf van vijf bij vijf is geen koffiezetter aanwezig. Deze zit niet bij de prijs inbegrepen. De koffie moest pappa in bakjes verdelen om vervolgens in de kamer te verpreiden. Dit om de lucht die vrijkomt bij het terugplaatsen van de stamcellen te neutraliseren. En dan hebben we het niet over de luchten die vrijkomen van de zusters die in de kamer hard aan het werk zijn bij een temperatuur van heel veel graden. Bij het indruppelen van de stamcellen via het infuus komt er een bepaalde geur vrij die nog al heftig is. De koffiegeur neemt een deel van deze geur weg. Vanaf half twee kwam één van de zusters in de kamer alles in gereedheid brengen. Zuster twee kwam even na twee uur met het eerste zakje stamcellen aanrennen. Elders in het ziekenhuis hebben ze deze ingevroren stamcellen weten te ontdooien. Vanaf dit moment begon het inlopen van de stamcellen. In de tussentijd werd het tweedde zakje met stamcellen ontdooid en opgehaald. Tijdens het indruppelen kwam zuster nummer drie nog assisteren en ook kwam de arts nog even een kijkje nemen. Naast wat toedienen van extra zuurstof en zoutoplossing om de infuuslijn goed door te laten lopen liep alles voorspoedig en was de happening om half vier klaar. Zitten alle stamceellen er in? Ja hoor? Gedurende het hele proces heb ik geslapen en dus van alles niets meegekregen. Inmiddels hebben de zusters van de dagdienst het toneel verlaten en is het stokje overgedragen aan de avondzuster. Ik lig aan de monitor en voorlopig zal ik om het kwartier/half uur een conrolebeurtje krijgen. Vanavond zal dit om het uur zijn tot het allemaal mooi stabiel is. Ook kan de fotograaf ieder moment binnen huppelen om een foto te maken van mijn longen. Enkel en alleen even voor de check. Tot nu gaat alles goed en is er geen reden tot paniek of klagen. Voor nu kan ik zeggen dat we weer een hoogtepunt in het hele proces achter de rug hebben. Dit voelt goed! We kunnen goed op deze dag terugkijken. Zoals ik eerder schreef is gister de dip begonnen. Hoe ver ik in deze dip nog ga zakken is onbekend, we wachten geduldig af. Dat we met ons allen blij mogen zijn dat we weer een station verder zijn in deze snel lopende trein moge duidelijk zijn. Het is geen boemeltje Zwolle-Kampen waar we in zitten. Het lijkt meer op de TGV Amsterdam-Parijs. Ondanks alles gaat alles redelijk voorspoedig en zijn we goed op weg.